Ντάριο Φο κωμωδία, λίγο τρελή κι αλλοπαρμένη αλλά επίκαιρη, η παράσταση κλασίκ, από το 1970 παίζεται ακόμα χωρίς να έχει μπαγιατέψει. Μ'αρέσει πάντως που το έργο του '70 τα περιοδικά το κατατάσσουν στα "σύγχρονα έργα". Αυτό με κάνει να νιώθω νέος.
Επειδή είμαι ανάποδος, θα αρχίσω από τον τελευταίο ρόλο, αυτό του απίθανου Στέλιου Πέτσου που έχει το βλέμμα (του βοδιού) που δεν ξεχνάς ποτέ. Φοβερός ηθοποιός! Κι ας μην είπε πολλά. Τον είχαμε δει και στο φιόρο του Λεβάντε αλλά στο διαδίκτυο δεν υπάρχει ούτε μία φωτογραφία του. Γιατί ρε Στέλιο;
Κώστας Αποστολάκης, Αντώνης Καρυστινός και Αλέξανδρος Καλπακίδης παίζουν τους αστυνομικούς κι έχουν πλάκα με τον τρόπο τους αν και κάποιες φορές υπερβάλλουν σε φωνές και ζήλο. Από τους 3 μου άρεσε πιο πολύ ο Καλπακίδης αλλά οι γυναίκες θα διαφωνήσετε για σεξουαλικούς λόγους (= λέγε με Καρυστινός).
Ο Σπύρος Παπαδόπουλος είναι αριστουργηματικός στο ρόλο του τρελού, δείχνει για άλλη μια φορά ότι μπορεί να παίξει όποιο ρόλο επιλέξει, ακόμα και μέσα στην ίδια παράσταση, τον ξέραμε γόη, τον γνωρίσαμε αυταρχικό αστυνομικό και τρελό. Σαν τρελός ήταν καλύτερος αν και κάποιες φορές δεν έπιανα όσα έλεγε (βρε Σπύρο μου, από μέσα σου τα λες ή έχουν αρχίσει και χαλάνε τα αυτιά μου από την τόση υγρασία τελευταία;). Θα του δώσω όμως ένα ελαφρυντικό γιατί έπαιζε με σπασμένο χέρι από το πρόσφατο ατύχημα με τη μηχανή (όπως μάθαμε από τον Θεοδωράκη στους Πρωταγωνιστές) και δεν μας άφησε να καταλάβουμε τίποτα. Η ενέργεια του είναι λες και πίνει 50 Amita Motion κάθε πρωί.
Ειδική μνεία και στην Δήμητρα Στογιάννη, αυτές οι γάμπες δεν ξεχνιούνται, ειδικά όταν είναι επάνω στις κόκκινες γόβες, Αν ήμουν foot fetich, θα είχα σίγουρα οργασμό την ώρα της παράστασης.
Η παράσταση δεν είναι μεγάλη, στις 9Η15 ξεκινάει, στις 11 είσαι ήδη εκτός θεάτρου, έχεις γελάσει, έχεις δει καλούς ηθοποιούς, έχεις δει και τις σέξι γαμπούλες και πας ευτυχισμένος για κανα σουβλάκι στο Κολωνάκι (στο Καλαμάκι Κολωνάκι που πρότεινε και η Κατ) γιατί στην Κυψέλη δεν είναι για να μένεις για πολύ...